Hamileler Kulübü

9 ay önce biri bana Doğal Doğumdan bahsedip böyle bir doğum için çabalayacağımı söyleseydi gülerdim. Çünkü o günkü zihniyetim bunu kabul etmez sanal bulurdu.

Bizim hikayemiz 9 haftalık hamileyken Jale Dural ve Hamileler Kulübü ile tanışmamla başladı. Jale' cim sayesinde Hakan Çoker ve eğitiminden haberdar olduk. Hakan beyin eğitimde dediği gibi "şu an sizleri Doğal Doğum konusunda zehirliyorum (!) farkında değilsiniz" ve o zehri (!) biz de almıştık, bundan sonra doğuma bakış açımız çok değişti artık planımız "Doğal Doğum"du.

Hamileliğimin 6. ayında doktorum mesleği bırakıp eğitim vereceğini söylediğinde dünya başıma yıkıldı diyebilirim, 37. haftaya kadar gitmediğim doktor ve hastane kalmadı ama bizi anlayan bir doktor bulamamıştık, onlar için suni sancısız ve epizyosuz doğum olamazdı. Neyse ki 37. haftada biricik Asude Ebemiz ve doktorumuz Filiz Ak ile tanışıp yola devam etmeye karar verdik, 2 kez görüştük ve 3. görüşmemiz doğumda olmuştu. Önemli olan ilk görüşmede bizi anlamaları ve doğal doğum konusundaki düşüncelerimizi desteklemeleriydi. Kısa zamanda bize sağladıkları güven sayesinde doğuma gelirken kafamızda hiçbir soru işareti yoktu.

40. haftamın dolmasına 2 gün kalmıştı. Sabah 8:30 da nişanım geldi. Asude'mi aradım bana çok mutlu ve her zamanki güven veren ses tonuyla "hayırlı olsun, hadi bakalım süreç başladı "dedi. Aylarca bugün için o kadar çalıştım ki hiç panik olmadım.( buna sonradan ben bile şaşırdım) Gün içinde Asudemle birkaç kez daha görüştük sürecin doğru ilerlediğini sakinliğimi korumam gerektiğini söylüyordu bu beni daha çok rahatlatıyordu.

Akşam 22:00 da suyum geldi. Hastanemiz (Osmanoğlu Hastanesi) Şişli' de, bizse Gebze' de annemdeydik. Bu yüzden doğumun ne kadar başında olduğumuzu öğrenmek için Gebz' deki bir hastaneye gidip ön muayene olduk (burada yaşadığımızda ayrı bir hikaye olur ya neyse) oradaki nöbetçi doktordan şunları işittik "çatı dar, suyun da gelmiş zor ve uzun bir doğum olur, yatışınızı yapalım, serumunuzu takalım, duruma göre sezaryen da olabilir vb." neyse ki almış olduğumuz doğal doğum eğitimi sayesinde  su geldikten itibaren 24 saat içinde doğumun olması gerektiğini biliyorduk ve acelemiz yoktu. Saat 00:30 da açıklık 1 cm di. Gece 03:00 da Osmanoğlu Hastanesi' ne yatışımız gerçekleşti. Yanımızda neler yoktu ki? 1 gün önce anneler günü için topladığımız mis kokulu güller, pilates topu, müzikseti, derin gevşeme cd si, nutella(!), tuzlu-şekerli yiyecekler, meyve vb.. gibi... Kasılmalarım çok hafifti ama düzenliydi 5dk. ara ile geliyordu.

Atom karıncamız Asude Ebemiz hemen gelmişti ve artık kasılmaları eşim ve Asudem ile birlikte karşılıyorduk. Annemin de desteğini hiçe saymamak lazım.

Öğlen 12 :00 civarı açıklık 7 cm di. Ben dalgalar arasında uyuduğum için dinç kalmayı başarmıştım. Asude Ebemiz ve eşim yorulmaya başlamışlardı. Derin gevşeme dinletisi eşliğinde, Lavanta kokuları ile Asude Ebe rahatlamam için masaj yapıyordu. Kah yürüyor kah oturuyorduk Ara ara suyum geliyor, su içmediğim halde çok sık tuvalete çıkıyordum, bu durum daha uzasaymış serum takılacakmış bunu doğumdan sonra öğrendim neyse ki gerek kalmadı, Artık doğuma 1-2 saat kala kasılmalar tavan yaptı. Eşime ve ebemize bir ara "Sezaryen istememe az kaldı" dediğimi hatırlıyorum, NST den sonra Asude ebemiz bana "hissedebileceğin en yüksek kasılmalar bunlar, bundan fazlası olmayacak az kaldı" dediğinde yine yüreğime su serpildi. Bu sürece kadar 3 defa duş alıp rahatladım.

Kızımız elini yanağından çekmediği için rotasyonu hala gerçekleştirememişti. Yorulmaya başlamıştım, su kaybediyordum ve doktorumuzun tavsiyesi üzerine tetikleyici minik bir iğne yapıldı, meğer kızım bunu bekliyormuş daha iğnenin acısını hissetmeye fırsat kalmadan kasılmalar birden ıkınmaya döndü ve 16:45 gibi doğumhaneye girdik 3. ıkınmada kızım Nisa'yı gördüm. Eşimle göz göze geldik. Kızımı hemen göğsüme koydular ve inanılmaz bir duygu, muhteşem bir his, Nisa 2 saniye önce doğmasına rağmen gözlerini kocaman açıp bana baktı, AĞLAMADI, ve çok rahat gözüküyordu, o da bende eşimde çook mutluyduk. Nisa'mızı görünce kendimizi unuttuk, eşim göbek kordonunu kesmeyi unuttu ama o ilk saniyeleri üçümüz birlikte yaşadık bu her şeye bedeldi. Kendi kanından canından bir varlığın dünyaya doğduğu ilk saniyelerine şahit olmak tarifsiz bir duygu. Sonra bebeğimizin kordonu kesilip göğsümden aldılar birkaç dakika sonra ilk emzirmeyi yaşadık. Ufaklık eli yanağın da geldiği için 1-2 küçük dikişim olmuştu ama mutluyum bu dikişler ve iğne beni hiç üzmedi, hedefimde dikişsiz, müdahalesiz bir doğum vardı ama öncelik sağlıklı bir bebek ve anne....

Bu süreci başarmamızda bize yeni bir ufuk açan Jale Dural'a, doğumun korkulu bir rüyadan çoşkulu bir maceraya dönüştürebileceğimize inandıran bunun için eksiksiz eğitimi ve desteğini hissetimiz Dr. Hakan Çoker'e, isteğimiz şekilde doğal doğum yapma fikrimize saygılı, anlayışlı ve yardımcı olan Dr. Filiz Ak' a, Hastane Çalışanlarına çok teşekküler...

Doğum sürecinde bana bir anne, bir abla şevkati ile yardım eden, sabırlı, güler yüzlü, işini severek ve mükemmel icra eden Atom Karıncamız Asude Ebe'ye çoook teşekkür ederiz.

Nisa-Şükriye-Murat ÖZTÜRK.