Doğum hikayeleri dedik, herkes yaşadığı harika doğumunu anlatsın, duygularını paylaşsın diye. Acılar da paylaşınca azalırmış, sevinçler artarken. Acı anıları da paylaşmak gerekebilir tabi. Ama paylaşacak acı hikayelerimiz olmasın hiç...
Ben Hamileler Kulübü nü başlatırken oluşum olarak, bir ticari kaygım olmadı hiç, pat diye geldi "ben ne yapmalıyım hayatımda" sorusunu sorduğumda kendi kendime içimde cevaben "hamileler kulübü" , ve de ben pat diye başladım bu işe...
Antiparantez, bu günümüzün malum"rabbisine sordum" masalından değildi, bir iç paylaşım kendi kendimle... Gülmeyin yani:) Bir yerlerden vahiy de gelmedi, benimle konuşan da olmadı. Aklımda canlandı sadece...Ve benimsedim o anda. Hemen başladım çalışmaya .Zaman... İlk günler sadece sevgili Bora bebeğimin anneciği Esin' im vardı, ardından Agi'm geldi Eda Lisa'mın annesi, ardından Ali' min annesi Figen'im, Kaan'ımın annesi Gaye'm, Deniz'imin annesi Çiğdem' im, Zeynep'imin annesi Ayşegül'üm, Ditte Maria' mın annesi Pınar' ım... Zuhal, Alev, Burcu, Çiğdem, Dilek, ...... Sonu yok saymaya başlasam sanki çünkü 100 anne ve 108 bebeği çoktaaaaan geçtik, benim tam rakama bakmam lazım. Neden 108 bebek derseniz, çünkü 3 ikiz ve 2 tane de 2. annelik var aralarında.
Gruplarımdan en başından beri istediğim bir şey vardı hep.. Bana bebeğimizin ayak izini verin diye... Nolur diye çok istedim... Üstünde doğum tarihi yazsın, anne baba bebek adı...Evimde bir duvar ayırıyordum, hepsini tek tek çerçeveleyip asacaktım. Diploma gibi... hahahaha.. Hayat diplomaları. Her anne bir kişilik, her bebek bir başka dünya... Kaç annem gönülden çok istese bile bunu yapamadı koşmaca koşturmaca derken , bebek büyütmece, beraber büyümece derken. Sadece 6 bebek ayak izimle bekliyorum haberiniz olsun yani.
Şimdi doğum günleri kutluyoruz... İlk bebeklerim 3. yaş günlerini kutluyor.. Kartaneleri grubum 1. yaş günlerini. Ben gidemesem de her doğum gününe vakit sorunum ve işler nedeniyle, kalbim hep orada onlarla oluyor ve çarpıyor onlarla gülücüklenip... Hele fotoğraflar gelince pırpır çarpıyor iyice.. Hele hele o yüzleriniz, o mutluluklarınız, o bebeklerimizin yumuk yumuk elleri ve yüzleri, birbirlerine temasları... Onlar yürekleriyle dostlar. Bu hayatta, artık günümüzde olmayan ve bebekliğe uzanan dostluklara , yani en büyük zenginliğe sahipler.. Belki de sizler daha da anlamlısınız çünkü, her anne , hamileyken arkadaşları da hamile olabilir ama sizler gibi kaç anne bambaşka yerlerden gelip, hamilelikte dost olup, çok şeyler paylaşıp, bebeklerin dostlukları ve sizinkiler bir arada devam edebilir hayatına. Yavrusu büyüdükçe kaç anne baba, onun arkadaşlarını tanımak, arkadaşlarının ailelerini tanımak konusunda güven zincirleri kurulamayan toplumda sizin sahip olduğunuz şansa sahip olabilir? Anne babalarını, ailelerini bildiğiniz dostluklarla sapasağlam bir büyüme sürecindeler onlar doğalı beri... Ne mutlu... Bu var ya... Dünyaya değer.... Buna vesile olabildiysem ... dünyaya değer. Belki de varoluş amaçlarımdan biri buydu, bir avuç da olsa bu dost aileler, bebeklikten hatta rahimden dost ilişkiler yaratmaya vesile olmak. Çok mutluyum ve sizlere çoook teşekkür ederim birtanelerim benim. Herbirinize... Yukardaki tek resim değil. Yüzlercesi var.. Örnekleri var.. Sizlerden temennim paylaşın onları.. Ve gösterin herkese bu güzel birliğin bitmez sevgisini ve sevginin de gücünü. Sizi çooook seviyorum ve sevgiyle öpüyorum.
jale
Anne -Baba -Bebek bir takımdır görüşünü kavrayıp, Doğal Doğum Bilinci hakkında bir sohbet edip, o sohbette konuştuklarımızı destekleyen bazı video ve alıştırmalarla bir arada olacağımız mini toplantım...
Son zamanlarda gerek siz değerli üyelerimizin yorumları gerek çevremizde yaşananlar,tesadüfen dün bir gazete ekinde okuduğum hikayeyi yazma isteği uyandırdı bende..Çok beğendim ve paylaşmak istedim.....
